ประโยคที่ผมได้ยินเมื่อเร็วๆ นี้และสะดุดหูคือ “หยุดทำลายประเทศ”
ที่สะดุดหูเพราะมันเป็นประโยคที่แรง แต่ถ้าพิจารณาดีๆ แล้วความหมายคลุมเครือเป็นอย่างยิ่ง
เพราะเราไม่อาจทราบได้ว่าการทำลายประเทศในความหมายที่ตั้งใจนั้นคืออะไรถ้าเราไม่ดูว่าใครเป็นผู้พูด
อย่างที่ฝรั่งเขาว่านั่นแหละครับ Where you stand depends on where you sit. = ท่าทีของคุณขึ้นอยู่กับว่าคุณนั่งอยู่ตรงไหน
ถ้าเราเป็นฝ่ายที่อยู่ในอำนาจก็อาจมองว่าพวกที่ต่อต้านเราเป็นพวกทำลายประเทศ
แต่ถ้าเราเป็นฝ่ายต่อต้านเสียเองก็อาจมองว่าพวกที่อยู่ในอำนาจนั่นแหละเป็นตัวทำลายประเทศ
หาคำตอบอันปราศจากอคติได้ยากยิ่ง
แล้วก็ทำให้ผมคิดต่อว่าจริงๆ แล้วพวกเราทุกคนก็คงมีส่วนทำลายประเทศคนละนิดคนละหน่อยแหละ
ทุกครั้งที่เราฝ่าไฟแดง
ทุกครั้งที่เราใช้เส้นฝากลูกเข้าโรงเรียนและตัดโอกาสเด็กที่เรียนเก่งกว่าแต่ไร้เส้น
ทุกครั้งที่เรามุ่งกำไรจนไม่สนใจว่าสินค้าของเราจะเป็นภัยต่อสุขภาพลูกค้าเราแค่ไหน
ทุกครั้งที่เรามองว่าคนที่มีความเห็นไม่ตรงกับเราเป็นศัตรู ต้องทำลายล้างให้ได้
สิ่งเหล่านี้และอื่นๆ อีกมากมาย นับเป็นการทำลายประเทศทีละนิดๆ ทำให้ประเทศเราตายช้าๆ ในลักษณะที่เรียกว่า death by a thousand cuts = การตายโดยกรีด (หรือตัด) หนึ่งพันแผล
แต่ในขณะเดียวกันพวกเราทุกคนก็คงมีส่วนช่วยสร้างความเจริญให้กับประเทศคนละนิดคนละหน่อยเหมือนกัน
ทุกครั้งที่เราเอื้อเฟื้อเผื่อแผ่
ทุกครั้งที่เราใจกว้างยอมรับฟังความคิดเห็นของคนอื่น
ทุกครั้งที่เราห่วงใยเพื่อนคนไทยด้วยกัน เอาใจเขามาใส่ใจเรา ไม่ว่าเขาจะแตกต่างจากเราแค่ไหน
การทำลายประเทศหรือสร้างความเจริญให้กับประเทศเป็นสิ่งที่พวกเราทำกันทุกวันอยู่แล้ว ไม่ว่าจะโดยตั้งใจหรือไม่
เราลองมาดูกันสิครับว่าในแต่ละวัน การกระทำของเราเข้าข่ายไหนมากกว่ากัน
แล้วมาดูซิว่าเราจะเลิกทำลายประเทศและหันมาตั้งหน้ืาตั้งตาสร้างความเจริญให้กับประเทศกันได้ไหม
No comments:
Post a Comment